ေျခရာ

ပန္းခ်ီကားထဲမွာ

မိုး႐ြာရင္ ငု၀ါပန္းေတြ ပြင့္ျပီး

တမာေတာအုပ္ေလးက ေမႊးပ်ံ႕လို႕ ။

လၻက္ရည္လို

လွ်ာထဲ စြဲက်န္ရစ္မယ့္ အလြမ္းအေဆြး

ေဟာင္ႏြမ္းသြားတဲ့ လြယ္အိတ္ေလးက

ေဟာင္းႏြမ္းသြားတဲ့ ေက်ာင္းသားဘ၀အေၾကာင္း

အေရးတယူ ေျပာဆိုလို႕။

အဆင္မေျပတဲ့အခါ

ေဆးေပါ့လိပ္နားၾကားထိုးျပီး ေလွ်ာက္ခဲ့တဲ့လမ္း

ေနာင္ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာလည္း

အရင္လို တျဖည္းျဖည္း ျမင့္တက္လို႕ ။

" ေဟ့ ....

ဘြဲ႕ႏွင္းသဘင္နဲ႕ စာသင္ခန္းမေတြ

ငါတို႕ တိုက္ခတ္ဖူးတယ္ ဆိုတဲ့အေၾကာင္း

ငါတို႕ သီခ်င္းေတြ ေအာ္ဆိုဖူးတယ္ ဆိုတဲ့အေၾကာင္း

ငါတို႕ ထားရစ္ခဲ့တဲ့ အေရးအသားေတြကတဆင့္

ေႏွာင္းလူတို႕အား လက္ဆင့္ကမ္း ေျပာျပေပးပါ "

နံရံမွာ ေရးထိုးခဲ့ၾက

သစ္သား ခံုတန္းေပၚ ထြင္းထုခဲ့ၾက

ေခတ္ေတြအား လက္ဆင့္ကမ္း သယ္ေဆာင္ ေ႐ွ႔ဆက္လို႕ ။

ပိုင္မင္းေဆြ

* ဟိုးယခင္ MIT ၊ ယခု MTU ( မႏၱေလးနည္းပညာ တကၠသိုလ္ ) ေက်ာင္းထြက္

ေက်ာင္းသားေဟာင္းမ်ားအား အထူးရည္႐ြယ္၍ ေက်ာင္းသား ဘ၀ ျဖတ္သန္းဖူးေသာ

အေယာက္တိုင္း အေယာက္တိုင္း သို႕ .........................။

အခ်စ္အေၾကာင္း

နားၾကပ္နဲ႕
သူ႕ရင္ဘတ္ကို ထိစမ္းေနတယ္။

သူ႕လက္ဖ်ံ ဆိုတာလည္း
ေဆးေတြစီးဆင္းရာ ေျမနိမ့္ေဒသ။

သူဟာ ေသဆံုးျပီးသား ဆိုတဲ့အေၾကာင္း
သူလည္း အၾကိတ္အနယ္ ႐ွင္းျပထားတာပဲ။

" အသက္ကယ္ေဆးေတြ ထပ္ေရာက္လာျပန္တယ္ " ။

ပိုင္မင္းေဆြ

ပုံျပင္ ၂

အရိပ္ရတဲ့ မယ္ဇယ္ပင္တန္းေတြက

သူတို႕အေၾကာင္း ေကာင္းေကာင္းသိတယ္။

ညေနတိုင္း သူတို႕ကို ေစာင့္ေနပါတယ္ဆိုတဲ့

သစ္သား ႏွစ္ေယာက္ထိုင္ခံုေလး။

၀ါးပင္ေတြ ငု၀ါပန္းဆိုင္းေတြ

ရယ္သံေတြနဲ႕ လုပ္ထားတဲ့ ခ်ိန္းဆိုျခင္းေတြ

အခုေတာ့ အသက္ငင္ေနတဲ့ လူအျပတ္ဆံုးလမ္းကေလး

တခ်ိန္က ဒီလမ္းကေလးမွာ

လက္တြဲလမ္းေလွ်ာက္ခဲ့ဖူးတာေတြ အဆင္မေျပခဲ့ၾကတာေတြ။

အတူတူ တ႐ႈိက္မက္မက္ လြယ္ခဲ့ဖူးေသာ

လမ္းေလွ်ာက္ရင္ တလြင့္လြင့္ လြယ္အိတ္အစီမ္းေလးမ်ား။

က်ေပ်ာက္သြားတဲ့ ၾကယ္ေတြကို

သူတို႕အတူ လိုက္႐ွာဖူးတယ္

မေတြ႕ေတာ့ ငိုခဲ့ဖူးတယ္

သူတို႕မ်က္ရည္ေတြကို မိုးလည္းလိုက္မမီဘူး။

အဲဒီမွာ တမာပင္ ႐ွိတယ္

ခင္ဗ်ားက မေတာ္တဆ ေမးမိခဲ့ရင္ တမာပင္က ေျပာျပလိမ့္မယ္

သူတို႕ ဇာတ္လမ္းေလးက ဒီလို... ဆိုတဲ့အေၾကာင္း

သူတို႕ အေမာတေကာ စီဆင္းဖူးတဲ့

အလြမ္းတကာ့ အလြမ္းဆံုး စမ္းေခ်ာင္း။

ပိုင္မင္းေဆြ

.................................................

ဒဏ္ရာ ၉

လိုအပ္တဲ့အကြက္ဆီ
လက္မေ႐ႊႏိုင္ေတာ့ဘူး
ခ်ထားလိုက္ရတဲ့ ဂစ္တာ
ခ်ထားလိုက္ရတဲ့ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ။

သြားေတာ့ေနာ္ ကေလးမ
ရထားက စထြက္ေနျပီ။

ငါမေျပာဖူးတဲ့ စကားကို
ငါေျပာတယ္
ငါ စိတ္မခိုင္ဘဲနဲ႕
ငါ ေအာ္က်ယ္ေအာ္က်ယ္ လုပ္ခဲ့တယ္
ျပီးေတာ့လည္း ငါ တစ္ေယာက္ထဲ ငိုေနရတယ္
လူေ႐ွ့သူေ႐ွ့ လန္က်သြားတဲ့ ဖဲလို
ငါဟာ တန္ဖိုးမ႐ွိ ႐ွက္႐ြံ႕နာက်င္စြာ။

ပိုင္မင္းေဆြ
၂၀၀၄
မႏၱေလးနည္းပညာတကၠသိုလ္ ကဗ်ာစာအုပ္

ခ်စ္ျခင္း

ကိုကိုနဲ႕ ညီေလးရဲ၀င္း
ငယ္ငယ္တုန္းက ရိုက္ထားတဲ့ ဓါတ္ပံု
ကိုကို႕ ရင္ခြင္ထဲမွာ ရဲ၀င္းက ျပံဳးလို႕ ။

ေမတၲာတရားဟာ လူကို တုန္လွဳပ္ေစတယ္
ဒါကို မင္းလက္ခံလား။

မင္းေတြးၾကည့္
မင္းသိရမွာ။

မင္းဒုကၡေရာက္တဲ့ အခ်ိန္တိုင္း မင္းအိပ္မက္ေတြထဲကို
အေျပးပ်ံသန္းလာမယ့္ ငွက္တစ္ေကာင္
အဲဒါ တျခားလူမဟုတ္ဘူး
အဲဒါ ကိုကိုပဲ
ရဲ၀င္း။

ပိုင္မင္းေဆြ

၂၀၀၄
မႏၱေလး နည္းပညာတကၠသိုလ္ ကဗ်ာစာအုပ္။