ခေရ

ခေရတို႕ေနတဲ့ အိမ္ေလးက
ယိုင္နဲ႕ေနျပီ
ခေရ ၊ အၾကီးမ
ဗန္းကေလးကိုင္ျပီး ထြက္လာခဲ့တယ္။

ခေရ ရဲ႕ ဗန္းထဲမွာ
ဘာေတြပါသလဲ
မနက္ျဖန္ေတြ ပါတယ္ တဲ့
ဟဲ့ .. ပလုပ္တုတ္ ဒီေကာင္မေလး
လူကို ၀င္တိုက္ရလား
ခေရအေတြးလြန္ေနစဥ္ အျမန္ လွမ္းဖမ္းတယ္
တံေတာင္ဆစ္မွာ ေသြးစို႕သြားေပမယ့္
ဗန္းက ေမွာက္မက်ဘူး
မေျပာဘူးလား မနက္ျဖန္ေတြ ပါတယ္ဆိုတာ
ေမွာက္လို႕မျဖစ္ဘူး ယံုျပီလား ။

ခေရက ဥာဏ္ေကာင္းေတာ့ ဗန္းထဲမွာ
အျခားအရာေတြ တင္ေရာင္းတတ္လာတယ္
ခေရ ကုန္စံု ဆိုင္ေလး ပိုင္လာခဲ့တယ္။

ခေရ ေမာင္ေလးကို ေက်ာင္းထားတယ္
အပ်ိဳေပါက္အငယ္မကို အ၀တ္ဆင္တယ္
အေမ့ေရာဂါကို ေဆးခန္းျပႏိုင္လို႕ ေပ်ာ္
သူ႕အိမ္ေလးကို ျပင္ႏိုင္သြားျပီ
အိမ္မွာ ဆိုင္းဘုတ္တင္လိုက္တယ္
မခေရ အပ္ခ်ဳပ္ဆိုင္ တဲ့။

ခေရတစ္ေယာက္ အပ္ခ်ဳပ္ဆိုင္ ဖြင့္ျပီး
အထည္ခ်ဳပ္ေနတာလဲ တစ္ခါမွ မျမင္ဖူးဘူး
ခေရ႕ကုန္စံုဆိုင္ေလးက
တစ္ရက္ ဘယ္ေလာက္ ေရာင္းရမွာတဲ့လဲ
ဘာလဲ ခေရ႕ အိမ္ေလးရဲ႕ ၀င္ေငြနဲ႕ ထြက္ေငြကို
တြက္ျပရမွာလား
မတြက္ျပဘူး မတြက္ျပဘူး
မိခေရ ကို သနားလို႕
ေဘးအိမ္က မတင္ရီ ေျပာရင္း မ်က္ရည္စို႕လာတယ္။

တေန႕ ကၽြန္ေတာ္ မနက္ေစာေစာ အေျပးေလ့က်င့္ေတာ့
အေမွာင္မကြဲေသး ၊ လမ္းထဲ ကားေလး ခ်ိဳးေကြ႕လာ
ခေရ႕အိမ္ေလးမေရာက္ခင္ အကြယ္၊ ထိုးရပ္လိုက္တယ္
ေျခေထာက္လွလွေလး တစ္ဖက္ က်လာ
ေဘးဘီ ဟိုဒီ ၾကည့္ကာ အိမ္ထဲကိုေျပး၀င္သြား
အဲဒါ ကၽြန္ေတာ္ သိပ္ျမတ္ႏိုးရတဲ့
ခေရ။

ပိုင္မင္းေဆြ

၆ ႏို၀င္ဘာ ၂၀၀၇
ည ၁၁ နာရီ ၂၁ မိနစ္။